Gereja Ortodoks Serbia

Gereja Ortodoks Serbia (bahasa Serbia: Српска православна црква / Srpska pravoslavna crkva) adalah salah satu gereja Kristen Ortodoks yang merupakan gereja Ortodoks Slavia tertua kedua di dunia setelah Gereja Ortodoks Bulgaria.

Gereja Ortodoks Serbia Српска православна црква Srpska pravoslavna crkva
Penggolongan	Ortodoks Timur
Kitab suci	Septuaginta, Perjanjian Baru
Teologi	Palamisme
Bentuk pemerintahan	Episkopal
Pemimpin	Porifirije
Wilayah	Eropa Timur (Serbia, Bosnia dan Herzegovina, Montenegro, Kroasia, Makedonia, dan Slovenia)
Bahasa	Serbia dan Slavonik Kuno
Pendiri	Santo Sava
Umat	15 hingga 16 juta
Situs web resmi	www.spc.rs

Penganut Ortodoks Serbia merupakan kelompok mayoritas di Serbia, Montenegro, serta Republika Srpska di Bosnia dan Herzegovina. Gereja ini terdiri dari berbagai metropolis dan eparki yang terletak di Serbia, Bosnia dan Herzegovina, Montenegro, dan Kroasia, serta di berbagai belahan dunia yang menjadi tempat tinggal diaspora Serbia.

Gereja ini merupakan anggota komunion Ortodoks Timur yang independen. Gereja ini didirikan pada tahun 1219 oleh Santo Sava dengan nama Keuskupan Agung Žiča, dan statusnya lalu diangkat menjadi patriarkat pada tahun 1346. Patriarkat ini sempat dibubarkan oleh Kesultanan Utsmaniyah pada tahun 1766. Gereja Ortodoks Serbia modern didirikan kembali pada tahun 1920 setelah disatukannya Patriarkat Karlovci dengan Metropolitanat Beograd dan Metropolitanat Montenegro.

Eparki

Keuskupan Agung	Takhta	Katedral	Didirikan	Pimpinan
Belgrade dan Karlovci	Belgrade	Katedral St. Michael, Belgrade	1931	Irinej (Gavrilović)
Metropolis (kehormatan)	Takhta	Katedral	Didirikan	Metropolitan
Dabar dan Bosnia	Sarajevo	Katedral Kelahiran Theotokos, Sarajevo	1219	Hrizostom (Jević)
Montenegro dan Littoral	Cetinje Monastery, Cetinje	Katedral Kebangkitan Kristus, Podgorica	1219	Amfilohije (Radović)
Zagreb dan Ljubljana	Zagreb	Katedral Transfigurasi Suci, Zagreb	1931	Porfirije (Perić)
Australia dan Selandia Baru	Sydney, NSW	Katedral St Lazarus, Alexandria	1973	Siluan (Mrakić)

Selain itu terdapat juga 35 eparki yang dipimpin oleh seorang uskup dan 1 buah keuskupan agung otonom.

Catatan kaki

1. http://www.oikoumene.org/en/member-churches/regions/europe/serbia/serbian-orthodox-church.html February 8, 2013, di Wayback Machine.
2. Johnston & Sampson 1995, hlm. 330.
3. SOKG Luzern: Arhiepiskopija beogradsko karlovačka 2012-02-18 di Wayback Machine. (dalam bahasa tidak diketahui)
4. Holy Assembly of Bishops^{[pranala nonaktif permanen]} at www.spc.rs (dalam bahasa tidak diketahui)
5. SOKG Luzern: Mitropolija dabrobosanska 2012-02-18 di Wayback Machine. (dalam bahasa tidak diketahui)
6. Official site of the Metropoitanate of Montenegro and the Littoral: Његово Високопреосвештенство Архиепископ Цетињски Митрополит Црногорско-приморски и Егзарх Пећког Трона Амфилохије (Радовић) Diarsipkan 2012-08-04 di Archive.is ("His Eminence Archbishop of Cetinje, Metropolitan of Montenegro and the Littoral and Exarch of the Pec Throne Amfilohije (Radovic)") (dalam bahasa tidak diketahui)
7. SOKG Luzern: Mitropolija zagrebačko-ljubljanska i cele Italije 2012-02-18 di Wayback Machine. (dalam bahasa tidak diketahui)
8. Устав Митрополије аустралијско-новозеландске
9. Eparchy of Australia dan Selandia Baru official site: PARISHES 2023-03-01 di Wayback Machine.
10. SOKG Luzern: Аустралијско-новозеландска 2012-02-18 di Wayback Machine. (dalam bahasa tidak diketahui)

Bacaan lanjut

• Bataković, Dušan T., ed. (2005). Histoire du peuple serbe [History of the Serbian People] (dalam bahasa French). Lausanne: L’Age d’Homme. dari versi asli tanggal 2023-01-23. Diakses tanggal 2018-07-15. Pemeliharaan CS1: Bahasa yang tidak diketahui (link)
• Buchenau, Klaus (2014). "The Serbian Orthodox Church". Dalam Leustean, Lucian N. Eastern Christianity and Politics in the Twenty-First Century. London-New York: Routledge. hlm. 67–93. dari versi asli tanggal 2023-01-15. Diakses tanggal 2018-07-15. 
• Ćirković, Sima (2004). The Serbs. Malden: Blackwell Publishing. 
• Moravcsik, Gyula, ed. (1967) [1949]. Constantine Porphyrogenitus: De Administrando Imperio (edisi ke-2nd revised). Washington D.C.: Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies. dari versi asli tanggal 2023-01-20. Diakses tanggal 2018-07-15. 
• Ćurčić, Slobodan (1979). Gračanica: King Milutin's Church and Its Place in Late Byzantine Architecture. Pennsylvania State University Press. dari versi asli tanggal 2023-08-02. Diakses tanggal 2018-07-15. 
• Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250. Cambridge: Cambridge University Press. dari versi asli tanggal 2023-08-02. Diakses tanggal 2018-07-15. 
• Daskalov, Rumen; Marinov, Tchavdar, ed. (2013). Entangled Histories of the Balkans: Volume One: National Ideologies and Language Policies. BRILL. dari versi asli tanggal 2023-08-02. Diakses tanggal 2018-07-15. 
• Дучић, Нићифор (1894). Историја Српске православне цркве од првијех десетина VII в. до наших дана. Београд: Државна штампарија Краљевине Србије. 
• Дурковић-Јакшић, Љубомир (1951). Из историје Српске православне цркве. Београд: Научна књига. 

Wikimedia Commons memiliki media mengenai Serbian Orthodox Church.